Όπως και στο γενικό πληθυσμό, τα άτομα με νοητικές ή/και αναπτυξιακές αναπηρίες είναι ένας ιδιαίτερα ετερογενής πληθυσμός. Κάθε άτομο είναι ένα ξεχωριστό και μοναδικό πρόσωπο με τις δικές του προσωπικές ανάγκες, τα δικά του ενδιαφέροντα και τα δικά του δυνατά και αδύνατα σημεία. Όμως, συχνά, αντιμετωπίζουν κοινές δυσκολίες όπως περιορισμούς στην αυτονομία τους, στην αντίληψη ή/και την έκφραση τους, στις κοινωνικές τους δεξιότητες. Αυτό τους καθιστά ευάλωτους σε αρνητικές διακρίσεις. Προκειμένου να είναι σε θέση να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους, η εκπαίδευση θα πρέπει να αρχίζει από πολύ μικρή ηλικία και να συνεχίζεται εφ’ όρου ζωής.

Τομείς Εκπαίδευσης 

• Ψυχοσυναισθηματικές Δεξιότητες

• Κοινωνικές Δεξιότητες

• Εκμάθηση Χρόνου

• Διαχείρηση Χρήματος

• Αυτοεξυπηρέτηση

Πριν την οργάνωση και εφαρμογή της παρέμβασης, ο συμβουλευόμενος/εκπαιδευόμενος αξιολογείται έτσι ώστε να γίνουν συγκεκριμένες οι ανάγκες του ατομόμου και το επίπεδο στο οποίο βρίσκεται. Στη συνέχεια ορίζονται και ιεραρχούνται οι στόχοι, σε συνεργασία με το ίδιο το άτομο ή/και τους κηδεμόνες του.